het doet zo zeer

Vandaag zag ik Heleen van Royen in levende lijve. Het was een bijzondere ervaring. In het Willem II stadion (sorry NAC) was ik deelnemer aan een congres over dementie. De dag begon met de fenomenale lezing 'sensuous dementia' door Caroline Hummels, hoogleraar Industrial Design aan de TU/e over de kracht van zintuigen van mensen met dementie. Daarna liet ik me inspireren door Joop van Hezik (Dementie Coöperatie Oisterwijk) en Frans Stravers (Mextal/TKH Care Solutions). Bij de eerste ging het om 'social enterprise' bij de tweede om 'big data'.
 
De trends die ik uit deze drie lezingen destilleerde:
 
Huidhonger
Behoefte aan een meer zintuiglijk ingestelde samenleving en minder cognitief.
Meer welzijn
Minder zorg maar voor zorg is geld en voor welzijn (nog) niet; het 2-partnerschap (professionele zorg met mantelzorger) gaat veranderen in een 3-partnerschap (professionele zorg, mantelzorger, mantelzorgondersteuner).
Big data
Planloze zorg waardoor cliënt regie behoudt.
Social enterprise
Geen subsidieinfuus voor projecten maar collectief ondernemerschap door verschillende stakeholders.

En toen kwam Heleen. Een anderhalf uur durende film over het ziekteproces van haar moeder met vasculaire dementie. De behoefte aan kleinschalige, persoonlijke zorg. De afwezige huisarts. De mens achter de patiënt. De humor en rauwheid. Het verpletterde me. Ik was totaal verrast. Onopgesmukt. Bij SBS6 te zien op 21 december 2017.